Podsumowanie roku 2020: najciekawsze hiszpańskie płyty rockowe i metalowe

Trzeci album w dorobku Fasto Taranto, bodaj najoryginalniejszej kapeli w Hiszpanii, miał być swego rodzaju testem. Po spektakularnych dwóch pierwszych płytach, z kapeli odszedł jeden z jej założycieli, Paco Luque, gitarzysta od lat związany ze sceną flamenco-metalową, znany także z Hora Zulu. To, jak zespół poradzi sobie w nowej sytuacji było wielką niewiadomą. Pierwsze recenzje albumu ze strony fanów i mediów okazały się jak najbardziej pozytywne. Płyta zadebiutowała aż na 24 miejscu list sprzedaży w Hiszpanii, co dla cięższych brzmień stanowi tam bardzo dobry wynik. Najwyższy czas, abyśmy albumu posłuchali i my!

Mija 10 lat, a zespół Somas Cure wprost na moich oczach z młodych obiecujących przeistoczył się wręcz w instytucję, jeśli chodzi o hiszpański metal. Kolejnymi wspaniałymi kawałkami i albumami, na których demonstrowali swoją coraz większą dojrzałość i rezultaty ciężkiej pracy stopniowo zdobywali moje serce. Po wspaniałych „Mitos” (2015) i „Éter” (2017) przyszedł czas na kolejny album i krok w rozwoju kapeli z podmadryckiego Móstoles. Aż trudno uwierzyć, że „La Colmena” (pl. Ul) to już ich piąty album.

Jakie jest nowe dzieło Somas Cure? Jak zawsze pełne pięknych pejzaży, skrajnych, słodko-gorzkich emocji i metalowej mocy.

Po rewelacyjnej Epce „Antártida” (2018), na której Asturyjczycy Desakato zaznaczyli swój zwrot w nową stronę, ich nowy pełny album zapowiadał się jako jedna z premier roku 2020. I właśnie z takim krążkiem mamy do czynienia.

„La Miel de las Flores Muertas” to płyta, którą zespół udowadnia swój nieustanny rozwój. Już pierwsze jej dźwięki wprowadzają nas w klimat Desakato. Szybko orientujemy się, że muzyka zespołu to już nie tylko punk i post hardcore, ale też choćby niskie, stonerowe riffy czy partie zahaczające o metal a nawet post metal/rock.(...)

Opublikowany rok temu „Hemen herensugeak daude” („Tutaj są smoki”) to trzeci album studyjny w karierze baskijskiego zespołu Liher. Kwartet z San Sebastian to z pewnością jeden z najciekawszych młodych zespołów tego regionu. Jak poradzili sobie na najnowszym dziele? (...)

Nowy album zawiera aż 14 kawałków w klimatach energetycznego hard rocka, ze wpływami stonera, bluesa, soulu czy rocka klasycznego. Wisienką na torcie jest tu ostry jak brzytwa, wysoki wokal wokalistki, wspaniale komponujący się z muzyką i nadający jej wyjątkowej melodyjności i przebojowości.

La Maravillosa Orquesta del Alcohol (w skrócie La M.O.D.A.) zamknęła rok 2020 z nowym, oczekiwanym wydawnictwem. „Ninguna Ola” to czwarty album studyjny kapeli z Burgos. Zespół, który w tym roku świętuje dziesięciolecie działalności, podbił serca słuchaczy niebanalną mieszanką brytyjskiego folku, country, bluesa oraz indie rocka i punka. Płyta „Salvavidas” (2017) a następnie epka „7:47 (Ni un minuto más)” (2018) wprowadziły do ich muzyki jeszcze więcej refleksji, eksperymentów, ale też sporo rockowej drapieżności. Co zaś możemy powiedzieć o nowym ich dziele?

Zespół Viva Belgrado odkryłam dość niedawno za sprawą interesującej rozmowy na żywo na Instagramie. Okazało się, że członkowie zespołu nie tylko ciekawie się wypowiadają, ale też nietuzinkowo grają, a wiosną tego roku wydali swoją nową płytę.

Viva Belgrado to zespół z Kordoby, który ma na koncie trzy albumy studyjne. Najnowszy „Bellavista” (2020) ukazał się cztery lata po wydaniu płyty “Ulises” (2016) i sześć po debiucie „Flores, Carne” (2014). Ich muzyka to koktajl emocji: screamo, emo, post rock, post hardcore, a niekiedy grunge’u oraz indie.

Zespół Toundra opublikował nowy album „Das Cabinet des Dr. Caligari”. Niebojąca się eksperymentów kapela i tym razem pokusiła się o niezwykle ciekawy projekt: płyta stanowi bowiem ścieżkę dźwiękową do filmu niemego sprzed 100 lat! Chodzi o niemiecki film grozy z 1920 r. znany w Polsce pod tytułem „Gabinet doktora Caligari”.

Wyreżyserowany przez Roberta Wiene obraz – uważany za prekursora niemieckiego ekspresjonizmu – w tym roku świętuje swoje stulecie, ale zdaniem zespołu Toundra nie stracił na aktualności i mocy przekazu.

29 maja swoją premierę miał krążek „Posible”, dziesiąty album studyjny Enrique Bunbury’ego, byłego lidera słynnych Héroes del Silencio. Niestrudzony poszukiwacz nowych brzmień stworzył album, który opiera się na trzech głównych filarach: „mroczny, zaawansowany technicznie i osobisty”.

Rock to etykietka, do której artysta nie przywiązuje większej wagi. Jak sam przyznaje, woli iść z duchem czasów, szukać nowych rozwiązań na miarę współczesnego świata, niż tkwić w sztywnych ramach klasycznego rocka. „Posible” to album, na którym szczególnie widać te zasady (...)

4 grudnia 2020 r. ukazał się dziewiąty album studyjny andaluzyjskiego zespołu Saurom. Następca krążków „Vida” (2012) i dwupłytowego „Sueños” (2015), był już mocno wyczekiwany przez fanów. W międzyczasie kapela świętowała dwudziestolecie swojej działalności, wydając z tej okazji m.in. koncertowe DVD oraz płytę akustyczną, wydawnictwa te nie mogły jednak zastąpić premierowego materiału. I tak po pięciu latach do naszych rąk trafił krążek zatytułowany „Música”.

Płytą „Música” kapela Saurom, która w 2021 świętuje swoje 25-lecie, udowadnia, że wciąż znajduje się w świetnej formie.

We wrześniu 2020 roku ukazał się czwarty album studyjny Lèpoki zatytułowany „El Baile De Los Caídos” (Taniec poległych). Płyta zawiera w większości wesoło brzmiące utwory folkowe, w których odnajdziemy całe spektrum gatunków rockowych: od heavy metalu po echa ska.

Folkowe skrzypce, harfy czy flet dobrze wpasowują się w cieżkie gitary, a chwytliwe refreny, często okraszone chórkami po prostu zachęcają do śpiewu i zabawy. Zespół z Castellón de la Plana (Walencja) swoją radosną twórczością z pewnością poprawił humory fanów tych niełatwych czasach.

Znany i lubiany madrycki zespół Sôber opublikował koncertowe CD i Blu-ray „La Sinfonía del Paradÿsso (Directo en Las Ventas)”. Do albumu podeszłam nieco nieufnie – przy całej mojej sympatii do muzyków (których zresztą poznałam kiedyś osobiście), wolę ich surowsze oblicze z pierwszego okresu kariery. Tym większa była moja niespodzianka już od pierwszych jego dźwięków!

Na ich powrót fani metalu symfonicznego i gotyckiego czekali siedem lat. Wreszcie w 2017 roku liderowana przez Leo Jiméneza kapela Stravaganzza ogłosiła reaktywację. Następnym krokiem była szeroko zakrojona trasa koncertowa (Hiszpania i niemal cała Ameryka Południowa). Teraz zaś otrzymujemy pięknie wydane (nakładem Maldito Records) DVD + CD koncertowe, dokumentujące występ w sali La Riviera w Madrycie z 28 września 2019.