EZPALAK „Hortz Aina Hots” (2022)

Amerykańsko-brytyjskie brzmienia po baskijsku

Ezpalak poznałam całkiem niedawno, bo około rok temu przy okazji wydania ich drugiej w karierze płyty. Kapela od razu przyciągnęła mnie do siebie na tyle, że zaliczyłam ją do najciekawszych młodych zespołów baskijskiej sceny muzycznej. Trzecim krążkiem zespół udowadnia, że jest nie tylko mocno płodny i kreatywny (aż 3 krążki w 3,5 roku), ale i bardzo utalentowany.

W twórczości kapeli Ezpalak znajdziemy zarówno nawiązania do muzyki lat 90. - grunge'u i stonera, które zespół wziął za punkt wyjścia od początku działalności, jak mnóstwo post punkowej energii, a nawet brzmień wpadających w hardcore. Do tego bardzo przyjemny, melodyjny wokal ze wspaniałą chrypką, chwilami przypominający nieco Berri Txarrak, za sprawą języka i stylistyki.

Na ledwie 3 albumach kapeli widać ogromną ewolucję i postęp. O ile debiutancka płyta „Ezpalak”z 2019 r. obraca się wokół spokojnych, rockowo-gruge'owych klimatów w stylu Smashing Pumpkins, na drugim albumie „Kolpatu Topatu” wchodzą dużo ostrzejsze grunge'owe, stonerowe i punkowe brzmienia, a krążek jest dużo bardziej przebojowy.

Natomiast „Hortz Aina Hots” to przede wszystkim album bardzo bezpośredni. Krótkie, w większości nawet nie trzyminutowe, kawałki pełne są energii, zdecydowania, a nawet artystycznej wściekłości. Jeśli chodzi o muzykę widać w niej dodatkową inspirację brytyjskim post punkiem, jak The Idles, z czym zresztą zespół się nie kryje, ale fani wczesnej Nirvany nadal znajdą tu sporo dla siebie. Wśród kolejnych szalonych numerów, ostrych i gwałtownych jak smagnięcie biczem, znajdziemy też nieliczne wyjątki jak lżejszy, bardziej „radiowy” kawałek „Zu Izan, czy trochę spokojniejszy tempem „Nork Daki”.

„Hortz Aina Hots” to taka muzyczna pigułka skondensowanej energii. Polecam posłuchać i dać się porwać temu amerykańsko-brytyjskim brzmieniu w jednym z najbardziej tajemniczych języków Europy.