Saratoga
Ciężki i melodyjny metal z serca Hiszpanii
Lokalizacja | Madryt, Hiszpania |
Rok powstania | 1992 |
Status | aktywny |
Obecny skład | |
Wokal | Tete Novoa |
Gitara | Jero Ramiro |
Bas | Niko del Hierro |
Perkusja | Dani Pérez |
Gatunek | heavy metal, power metal |
Ocena | 9/10 |
O zespole
Chwytliwe melodie, wspaniałe wokale, potężne gitary i świetna perkusja to wizytówka tego znakomitego zespołu, którego wprost nie można nie znać :).
„Barcos de cristal” z płyty „Tierra de lobos”(2005), czyli Saratoga w tzw. „złotym składzie”.
Biografia Saratogi
Pierwsze lata
Zespół Saratoga powstał w początkach lat 90., jednak wiele lat zajęło im ukształtowanie się składu, który przyniósł im sukces i wyniósł do poziomu gwiazd hiszpańskiego metalu.
Debiutancki album, zatytułowany po prostu „Saratoga”, ukazał się w 1995 r. Wokalistą kapeli był w tym czasie Fortu Sánchez, lider słynnego już wówczas Obús. Wtedy też nagrali „Tributo” album z własnymi wersjami utworów różnych artystów, co sprawiło, że wielu słuchaczy uważało zespół za cover band.
Z kolejnym wokalistą, Gabrielem Boente, nagrali kolejny album „Mi ciudad”, dużo cięższy i surowszy niż poprzednie, zawierający późniejsze koncertowe przeboje, takie jak „Perro Traidor” », „Mi Ciudad” » czy „Rojo Fuego” ». Z tym albumem po raz pierwszy udało im się znaleźć na liście Afive ‒ najlepiej sprzedających się albumów w Hiszpanii. Ale prawdziwa sława miała dopiero nadejść.
Okładka najsłynniejszej płyty Saratogi „Agotarás” (2002). Tytuł płyty to nazwa zespołu zapisana wspak.
Złote czasy
Odejście wokalisty oraz perkusisty w 1998 r. sprowadziło na Saratogę kryzys, który okazał się jednocześnie przełomem. W kolejnym roku, po castingach, do zespołu dołączyło dwóch młodych i nieprzeciętnie utalentowanych muzyków: perkusista Dani Pérez (znany później również z grup Stravaganzza, Skizoo i Khael) oraz przyszła gwiazda heavy i power metalu, wokalista Leo Jiménez, liczący wówczas niespełna 19 lat.
W tym składzie kapela święciła największe triumfy. Pełni twórczej energii członkowie Saratogi wypracowali swój własny heavy i powermetalowy styl, nawiązujący do najlepszych światowych wzorców. I tak nagrali najpierw „Vientos de guerra” (1999), a następnie przełomowy album „Agotarás”(2002), zawierający hity, takie jak m.in. „A Morir” », „Las puertas del cielo” » czy „Ratas” ». Odnowione brzmienie, ciężkie i zarazem melodyjne, sprawiło, że do dziś ten krążek uważany jest przez wielu fanów za najlepszy w dyskografii grupy. Świetną formę koncertową kapeli z tego okresu dokumentują wydawnictwa „Tiempos de directo” oraz „A Morir”.
Były to z resztą dla grupy bardzo płodne czasy. Wśród wydawnictw warto wyróżnić płytę „El Clan de la Lucha” z 2004 r., który doczekał się swojej angielskiej wersji „The Fighting Clan” (2006) oraz ostatni materiał studyjny tej formacji „Tierra de Lobos” (2005).
W 2006 r. skład zespołu znów zaczął się wykruszać. Najpierw, by poświęcić się Skizoo, grupę opuścił Dani Pérez, którego na ówczesnej trasie koncertowej zastąpił już Andy C. Następnie w listopadzie 2006 swoje odejście ogłosili Leo Jiménez i Jero Ramiro.
Członkowie Saratogi z różnych czasów, zdjęcie z jubileuszu XX-lecia Saratogi.
Nowa formacja
Dla wielu fanów głos Leo Jimeneza jest na tyle niepowtarzalny, że trudno było im zaakceptować nowego wokalistę. Przed tym trudnym zadaniem stanął Tete Novoa i wywiązał się z niego bardzo dobrze. Natomiast jednego z założycieli grupy, gitarzystę Jera Ramira, zastąpił Tony Hernando. W tym nowym składzie kapela wydała trzy krążki studyjne, w tym ostatni jak dotąd w dyskografii „Nemesis” (2012).
Reaktywacja
W końcu 2013 r. Niko de Hierro ogłosił zawieszenie działalności, by rok później powrócić ze świeżymi siłami i nowym‒starym składem, nawiązującym do „złotych czasów” Saratogi. Jedynie Leo Jiménez, zajęty innymi projektami nie był zainteresowany wchodzeniem drugi raz do tej samej rzeki ‒ na wokalu pozostał Tete Novoa. Po reaktywacji Saratoga ruszyła w długą trasę po Latynoameryce i Hiszpanii, a następnie zespół zabrał się za przygotowywanie nowego materiału. Ostatecznie w 2016 r. ukazał się album „Morir en el Bien, Vivir en el Mal”, promowany przez przebój „Como el Viento”(zobacz&posłuchaj tutaj »). Na jesieni 2018 r. ukaże się kolejny krążek zatytułowany „Aeternus”.
„No sufriré jamás por ti” z płyty „Secretos y Revelaciones” (2009), na wokalu Tete Novoa.
Wszystkie składy oraz dyskografia:
➤ PRZEWIŃ EKRAN ➤ ➤ ➤
WOKAL | GITARA | PERKUSJA | BAS | PŁYTY | |
1 | Jero Ramiro | Marcos Parra | Niko del Hierro | ||
2 | Tony Domínguez | Joaquín Arellano (El Niño) | tylko dema | ||
3 | Fortu Sánchez | ⇒ Saratoga (Avispa Music, 1995) ⇒ Tributo (Avispa Music, 1996) |
|||
4 | Gabi Boente | ⇒ Mi Ciudad (Avispa Music, 1997) | |||
5 | Leo Jiménez (1999‒2006) | Dani Pérez | ⇒ Vientos de Guerra (Avispa Music, 1999) ⇒ Tiempos de Directo (2 CD, Avispa Music, 2000) ⇒ Agotarás (Avispa Music, 2002) ⇒ A Morir (DVD koncertowe, 2003) ⇒ Heaven's Gate (EP, 2003) ⇒ El Clan de la Lucha (Avispa Music, 2004) ⇒ Saratoga 1992-2004 (Avispa Music, 2004) ⇒ Tierra de Lobos (Avispa Music, 2005) ⇒ The Fighting Clan (Avispa Music, 2006) |
||
6 | Andy C. | ||||
7 | Tete Novoa | Tony Hernando | ⇒ VII (Avispa Music, 2007) ⇒ Secretos y revelaciones (Avispa Music, 2009) ⇒ Revelaciones de una Noche (live, Avispa Music, 2010) ⇒ Nemesis (Avispa Music, 2012) |
||
8 | Jero Ramiro | Dani Pérez | ⇒ „Morir en el Bien, vivir en el Mal” (Maldito Records, 2016) ⇒ „Aeternus” (Maldito Records, 2018) |
Źródła:
saratoga.com.es/biografía »
es.wikipedia.org/wiki/Saratoga_(banda) »
Linki zewnętrzne:
- Strona oficjalna saratoga.com.es
- Twitter @Saratoga_
- Facebook @Saratoga
- Spotify @Saratoga
Zobacz też:
- PIOSENKOWNIA: W hołdzie Saratodze: zdradziecki pies czyli „Perro Traidor” (16.02.2014)
- NIUSY: Saratoga zawiesza działalność. Komunikat lidera jednego z najważniejszych heavymetalowych zespołów w Hiszpanii (07.08.2013)
- ARTYKUŁY: SARATOGA świętuje swoje 20-lecie. W minioną sobotę na specjalnym koncercie w Madrycie (25.10.2013)