f
Muzzaica - hiszpański rock & metal
Polski  | Español
Autor: Scoobyy Data: 23.09.2013 

SKA-P


obraz
Lokalizacja Madryt, Hiszpania
Lata działalności 1994–2005, 2008–
Status aktywny
Skład
Wokal, gitara Pulpul
Drugi wokal Pipi (od 1996)
Gitara i chórki Joxemi (od 1996)
Bas Julio
Perkusja Luismi (od 1999)
Klawisze Kogote
Puzon Gari (od 2002)
Trąbka Txiquitin (od 2002)
Dawni członkowie Tony Escobar (gitara i chórki) do 1996
Paco (perkusja) do 1996
Gatunek ska punk
Ocena zespołu 8,5/10

O zespole

SKA-P (czytaj: eskape) to kapela grająca ska-punka, pochodząca z robotniczej dzielnicy Madrytu, Vallecas. Na hiszpańskim rynku muzycznym funkcjonują od 1994 roku i mają w swym dorobku 7 albumów studyjnych. Ich lewicowe teksty bazują głównie na krytykowaniu wojen, kościoła jako instytucji, kapitalizmu, faszyzmu oraz na potrzebie walki o prawa człowieka i zwierząt. Muzycznie SKA-P to nie tylko ska-punk – często w jednym utworze można usłyszeć elementy elektroniki, reggae oraz muzyki folkowej. Biesiadna wręcz forma ich piosenek sprawia, że muzyka grupy jest wprost stworzona do zabawy.

Bardzo mocną stroną zespołu są koncerty, które grają na całym świecie, szczelnie wypełniając nawet największe sale koncertowe. Na scenie nieustannie pojawiają się przebrania i rekwizyty, co sprawia, że koncerty eskapistów to prawdziwe show. W roku 2010 mieli okazję zaprezentować się także polskiej publiczności podczas jubileuszowego, bo już trzydziestego, festiwalu w Jarocinie. W 2014 r. wystąpili na 20. Przystanku Woodstock! » (nie odbył się planowany występ na Orange Warsaw Festiwal).

Biografia

Kibicowskie początki

Zespół SKA-P został założony w 1994 roku przez grupę przyjaciół: Pulpula (gitara, śpiew), Julia (gitara basowa), Kogote (klawisze), Paka (perkusja) i Toniego Escobara (gitara). Rok później na rynku pojawił się ich debiutancki album, który zatytułowali po prostu „SKA-P”. Pochodząca z niego piosenka „Como Un Rayo”, traktująca o miejscowej drużynie piłkarskiej Rayo Vallecano przyniosła im rozgłos i szybko została okrzyknięta przez kibiców RVM nieoficjalnym hymnem drużyny.

obraz

W roku 1996 skład zespołu powiększył się o przyjaciela Pulpula - Pipiego, który stał się drugim głosem w zespole i zarazem autorem całego show, jakie ma miejsce na scenie podczas koncertów. Następnie SKA-P opuścił gitarzysta Toni, a na jego miejscu pojawił się wybrany na castingu Jose Miguel Redin. Owocem kilku miesięcy pracy z Joxemim była druga płyta grupy – „El Vals Del Obrero”, z której pochodzi kultowy już utwór „Cannabis”, mówiący o legalizacji marihuany.

Kolejna płyta, „Eurosis” (1998), której tytuł jest swoistą grą słów euro i neurosis (neuroza), zyskała grono fanów, lecz nie odniosła tak spektakularnego sukcesu komercyjnego jak jej poprzedniczka. W tym okresie, po trzech latach współpracy, z zespołu odszedł Paco, a zastąpił go Luisimi. Należy dodać, że Paco nie opuścił zupełnie kolegów z zespołu – po odłożeniu pałeczek wciąż współpracował z nimi jako manager SKA-P.

Ślepy kapitalizm

Nowe millenium chłopaki przywitali nowym albumem, uderzającym wprost w naszą „zepsutą planetę”. „Planeta Eskoria” to nie tylko krążek CD, pełen krytycznych wobec współczesności utworów, obrazale także słynna i nieco kontrowersyjna okładka, pełna ostrej symboliki. Przedstawia ona Temidę ukrzyżowaną na wielkim symbolu dolara z kodu kreskowego, wbitym w mapę Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Nad głową bogini widnieje skrót FMI (Międzynarodowy Fundusz Walutowy). Album ten jest powszechnie uważany za najlepszą płytę w dorobku zespołu, a promująca go długa trasa koncertowa sprawiła, że SKA-P stało się rozpoznawane na całym świecie.

Niech niesie się głos!

„Que Corra La Voz” z 2002 roku, to według muzyków najbardziej kompletny i spójny album w ich dyskografii. Do zespołu dołączyła sekcja dęta z Kraju Basków (Bilbao): Gari (puzon) i Txiquitin (trąbka), a teksty jeszcze wyraźniej nawiązywały do kontrowersyjnej tematyki polityczno-społecznej. Piosenka „Consumo Gusto” krytykuje politykę państw kapitalistycznych, a w utworze „Intifada” muzycy wprost wytykają Izraelowi, że gotują Palestyńczykom taki sam los, jaki spotkał Żydów podczas II Wojny Światowej.

Zawieszenie działalności i projekty poboczne

W 2005 roku, po kilkunastu latach wspólnego grania, zespół zawiesił działalność na czas nieokreślony. Możliwą przyczyną tej decyzji był domniemany konflikt pomiędzy Pipim, Pulpulem i Joxemim. Ostatni koncert odbył się w Argentynie w październiku 2005 roku, a całkowity dochód z niego został przekazany na cele charytatywne.

Pół roku po zakończeniu działalności na oficjalnej stronie zespołu pojawiła się notka, w której wokalista poinformował fanów, że nie przestaje pisać tekstów i liczy na to, że zespół nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Tymczasem Pipi powołał do życia swój zespół skapunkowy o nazwie The Locos, Joxemi natomiast poszedł bardziej w nurty punkrockowe udzielając się w formacji No Relax.

Powrót

W roku 2007 pojawiła się informacja o możliwej reaktywacji zespołu, kiedy to gotowość do grania wyrazili wszyscy poza Pipim, który miał zobowiązania koncertowe związane ze swoim projektem The Locos. Tuż po ich wypełnieniu dołączył do SKA-P i wznowienie działalności grupy stało się faktem. Już rok później światło dzienne ujrzała ich nowa płyta zatytułowana „Lagrimas y Gozos” (Łzy i Przyjemności). Uzasadnienie takiego tytułu można znaleźć w utworze „Crimen Sollicitationis”, uderzającym bezpośrednio w Watykan, który ukrywał skandale pedofilskie na całym świecie. Łzy symbolizują płacz i cierpienie dzieci, a przyjemność jest udziałem ich oprawców.

Podczas trasy promującej krążek, SKA-P odwiedzili także polskich fanów, a miało to miejsce na festiwalu w Jarocinie w 2010 roku. Gdy trasa koncertowa dobiegła końca, muzycy ogłosili, że schodzą ze sceny na jakiś czas, ale tylko po to, by za kilka lat powrócić z jeszcze większym przytupem. W międzyczasie Joxemi i Julio zajęli się pracą w No Relax, Pipi kontunuował współpracę z The Locos, natomiast Txikitin grał na trąbce w formacji Boikot.

Najnowsze dzieło

W marcu 2013 roku pojawiła się długo oczekiwana płyta o tytule „99%”, której tytuł mówi o tym, że 99% ludzkości znajduje się pod wpływem i dominacją tego 1%. Na krążku możemy usłyszeć takie utwory jak „Marinaleda”, poświęcony hiszpańskiemu miasteczku, w którym panują zasady komunistyczne, „Africa Agonica”, napisany w hołdzie zapomnianej Afryce, traktujący o przemyśle farmaceutycznym „Pandemia S.L”, antyfaszystowski „Maquis”, czy też „Quienes Sois”, mówiący o zglobalizowanym świecie, gdzie pieniądz jest bogiem. Płytę promuje teledysk „Se Acabó”.

Salud y libertad!

Dyskografia

Albumy:

  • Ska-p (1995)
  • El vals del obrero (1996)
  • Eurosis 1998
  • Planeta eskoria (2000)
  • ¡¡ Que corra la voz!! (2002)
  • Lágrimas y Gozos (2008)
  • 99% (2013)

Single:

Linki

Oficjalne

Polskie

Zobacz też: