f
Muzzaica - hiszpański rock & metal
Polski  | Español

Che Sudaka


Latynosi z Barcelony

Zdjęcie
Lokalizacja Barcelona, Hiszpania
Rok powstania 2002
Status aktywny
Skład
Śpiew Kachafaz
Gitara akustyczna & śpiew Leo
Akordeon Cheko
Gitara elektryczna Jota
Dawni członkowie Cordobés, Anthrax, Lucky Lux
Gatunek ska / punk / cumbia / reggae / fusion
Ocena zespołu 8/10

O zespole

Historia Che Sudaka przypomina nieco baśń o Kopciuszku. Założony w 2002 roku w Barcelonie zespół tworzyli nielegalni imigranci z Ameryki Łacińskiej. Zaczynali od gry na ulicach miasta, by z czasem zalegalizować swój pobyt i działalność oraz doczekać się rzeszy fanów w Hiszpanii, Europie czy Ameryce Łacińskiej.

Kapela do tej pory wydała 10 płyt i zagrała ponad półtora tysiąca koncertów. Muzyka, którą tworzą to mieszanka różnych gatunków folkloru latynoamerykańskiego, jamajskich rytmów, punka, reggae, hip-hopu, ska czy cumbi. Śpiewają o problemach społecznych, biedzie, ale także o miłości. To wszystko sprawia, że są idealnym zespołem festiwalowym; wystąpili chyba już zresztą na wszystkich ważniejszych letnich festiwalach w Europie. Nieraz pojawili się również w Polsce: na Przystanku Woodstock, Street Film&Music Festival czy Life Festival w Oświęcimiu.

Opowieść o Che Sudaka

Ostateczny skład Che Sudaka, który znamy od lat, to bracia z Argentyny: Leo (gitara akustyczna i śpiew) i Kachafaz (śpiew) oraz dwóch amigos z Kolumbii: Cheko (akordeon) i Jota (gitara elektryczna). Jak jednak doszło do tego, że owi latynoscy imigranci stworzyli w Barcelonie zespół?

Imigranci z Argentyny

W styczniu 2019 roku miałem okazję uczestniczyć w spotkaniu z zespołem przed koncertem w domu kultury Boca Nord w dzielnicy Carmen w Barcelonie. Podczas pogadanki, którą poprowadził dyrektor ds. muzycznych tej instytucji, Carles Llacer (a prywatnie przyjaciel i fan zespołu), można było bliżej poznać niezwykle ciekawą historię Che Sudaka.

Wszystko zaczęło się na początku 2000 roku, kiedy to Leo, w pogoni za swoimi marzeniami, wyruszył w podróż do Barcelony. Wtedy to miasto było jeszcze przyjazne dla ulicznych muzyków, można było w dowolnym miejscu po prostu zatrzymać się z gitarą i grać. Niestety od 2006 roku władze Barcelony wprowadziły przepisy utrudniające życie wszystkim artystom ulicznym, co spowodowało, że obecnie jest ich znacznie mniej. Jednym z głównych punktów, w których zbierali się muzycy i innego typu artyści był położony w dzielnicy gotyckiej plac, zwany „plaza del tripi” (oficjalnie Plaça de George Orwell).

Po dotarciu do Katalonii młody Argentyńczyk wraz z grupą swoich rodaków występuje zatem na ulicy, w barach czy parkach. Po pewnym czasie Leo namawia swojego brata, żeby dołączył do niego w Europie. Zajęło to troszkę czasu: w kraju trzymała go praca i dziewczyna, dodatkowo Kachafaz musiał zgromadzić prawie 1000 dolarów na lot. Nic dziwnego, że wspomina to jako najbardziej szalone doświadczenie w życiu.

Piosenka „Sin Papeles” (bez papierów) z albumu „Tripi Town” (2003) odzwierciedla sytuację muzyków w początkach pobytu w Barcelonie.

Kolumbijczycy na pokładzie

Z początku z braćmi grali między innymi Cordobés, Anthrax, Lucky Lux jednak przy nagrywaniu drugiej płyty Che Sudaka, w studio nagrań Leo i Kachafaz poznają Cheko, który w tym czasie pracował jako technik dźwięku.

Cheko pojawił się troszkę wcześniej w Barcelonie niż Leo. Podobnie jak Argentyńczyk, chciał kontynuować karierę muzyczną w Europie, ale uwaga – jako metalowiec. Wraz ze swoimi rodakami tworzył grupę Dogma Sinaca, która inspirowała się takimi zespołami jak Pantera czy Machine Head.

W tym czasie w Che Sudaka nadszedł czas na pewne zmiany personalne i w takich okolicznościach do kapeli dołączył Cheko, który przyprowadził swojego kompana z Dogmy – Jotę. Kiedy zespół rozstał się z perkusistą, postanowili zastąpić go perkusją automatyczną oraz samplami, co okazało się sukcesem. Tak ukształtował się skład grupy.

Początki były trudne, ale dawały im wiele radości, gdyż muzycy mogli robić to, co kochają. Grywali na ulicach, ale czasami też dawali małe koncerty. Gdy okazało się, że zespołowi brakuje odpowiedniego do ulicznych występów instrumentu, Checo przypomniał sobie, że jego ojciec grywał czasem w domu na akordeonie i zdecydował się sięgnąć po ten instrument. By samemu nauczyć się gry przestudiował twórczość znanych kolumbijskich akordeonistów, między innymi „króla cumbii”, Lisandra Mezy.

Międzynarodowe projekty i pierwsze koncerty poza Hiszpanią

Lata wyrzeczeń i ciężkiej pracy stopniowo zaczęły przynosić owoce. W momencie, kiedy Barcelona zamykała się na ulicznych artystów, mogli już działać legalnie i grać koncerty na większych lub mniejszych scenach. Pewnego dnia, po koncercie akustycznym w niepełnym składzie, podszedł do nich pewien Niemiec. Oznajmił, że bardzo mu się podoba ich muzyka i chętnie zorganizowałby parę koncertów w swoim kraju. Była to przepustka do większej rozpoznawalności poza Hiszpanią. Od tego czasu, co roku wyruszają do tej części Europy w trasę zimową, która zawsze cieszy się dużym zainteresowaniem. Mieli zatem dużo szczęścia, ale też, jak mówią, nic nie dzieje się bez przyczyny.

Muzycy nie stronią od licznych projektów i współpracy z innymi artystami. Chętnie biorą udział w wielu akcjach charytatywnych i społecznych, dając małe koncerty akustyczne. W 2009 roku utworzyli własne studio nagrań Cavernicola Records, w którym nie tylko nagrywają płyty własne, ale też innych wykonawców. Nagrywali piosenki z takimi muzykami jak: Manu Chao, Amparo Sanchez, La Pegatina czy kolumbijski Doctor Krápula.

Warto wspomnieć również, że Che Sudaka stworzyli międzynarodowy projekt La Rockola Insert Coin, który ma na celu promocję muzyki i artystów z różnych zakątków świata: w tym momencie skupia on już 291 zespołów z 40 państw. Jak do tej pory wydano 13 płyt – składanek z muzyką uczestników, a obecnie, w czasach pandemii, codziennie możemy zobaczyć w internecie darmowy koncert w ramach „La Rockola Conectando Fest”.

Dyskografia

  • Trippie Town (2003)
  • Alerta Bihotza (2005)
  • Mirando El Mundo Al Reves (2007)
  • Tudo é Possible (2009)
  • Cavernicola Recording Vol.1 (2010)
  • 10 (2012)
  • 1111 Lives (2013)
  • Hoy (2014)
  • Almas Rebeldes (2017)

Galeria z koncertu w Boca Nord

Linki zewnętrzne:

Zobacz też: